Reiner Maria Rilke

Γεννήθηκε στην Πράγα, συνεπαρμένος από τις αλλαγές που έφερε ο καινούργιος αιώνας αλλά και συνειδητοποιημένος για τη μοναξιά και την ανησυχία των κοινωνιών (φτώχεια, πρώτος παγκόσμιος πόλεμος), μπόρεσε να γίνει ο ενδιάμεσος κρίκος μιας ποίησης που έφευγε και μίας που ερχόταν.

Αγαπήθηκε πολύ από τους νέους και το όνομα του διαδόθηκε παντού μετά το θάνατο του από λευχαιμία στα 51 του χρόνια.

www.dvarvarigos.gr

http://dimitrisbarbarigos.blogspot.gr/

Τα Χρόνια του Φιδιού - Λιπεσάνορες 

του Δ. Βαρβαρίγου, σκηνοθεσία Κατερίνας Μαντέλη

Καλές γιορτές να έχουμε !!!!!Η επίσκεψη σας στο θέατρο Βαφείο,έχει πολλά αβαντάζ... Πριν δείτε την παράσταση μπορειτε να φωτογραφίσετε τα υπέροχα grafiti που κοσμούν τον τοίχο του απεναντι κτιρίου,επίσης το ίδιο το θέατρο, που ειναι ένα ιστορικό κτίριο ...Μετά αφού θα δείτε την παράσταση, λόγω της ημέρας θα πιούμε ωραίο κρασάκι στο φουαγιέ και η Αρετή Κοκκίνου με την κιθάρα της θα παίξει αγαπημένα τραγούδια...Η Γιωργία Ζώη θα μας τραγουδήσει και χορωδία θα ειμαστε όλοι εμείς! Νομίζω πως θα περάσουμε υπέροχο! Σας περιμένουμε λοιπόν! Και όλες οι ευχές από κοντά!

www.dvarvarigos.gr

http://dimitrisbarbarigos.blogspot.gr/

Την ποίηση δεν την υπηρετείς μόνο με το γράψιμο, αλλά με τον τρόπο που θα ζήσεις ως ποιητής

Αννα Σέχτον. Σύλβια Πλαθ, Βιρτζίνια Γούλφ

Καμιά φορά, μια απλή φράση μπορεί για σένα να 'ναι το εφαλτήριο για μεγάλα άλματα! το χέρι στην πλάτη να ωθήσει για το επόμενο βήμα...η φωνή της ψυχής, που σου φωνάζει : "μην τα παρατάς! ειν’ ωραίος ο δρόμος που άνοιξες!

www.dvarvarigos.gr

http://dimitrisbarbarigos.blogspot.gr/

ΕΓΩ Ο ΑΛΛΟΣ

ΕΓΩ Ο ΑΛΛΟΣ

Κανείς δεν αποδέχεται αληθινά μέσα του τα αισθήματα τού Άλλου, να τον νιώσει, να κατανοήσει, να του χαρίσει πνοές, να τον ανυψώσει, να του προσφέρει εμπιστοσύνη και σεβασμό… όλοι ορκίζονται την πίστη, μα πάντα η προδοσία προκύπτει όταν πιστεύουν ότι δεν προδίδουν.

απόσπασμα από το μυθιστόρημα

www.dvarvarigos.gr

http://dimitrisbarbarigos.blogspot.gr/

ΛΙΠΕΣΑΝΟΡΕΣ

ΤΑ ΧΡΌΝΙΑ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ

Μάρω Μπουρδάκου 

9 Δεκεμβρίου στις 11:24 μ.μ. · Αθήνα · 

Είδα σήμερα στο θέατρο "Βαφείο" τις «Λιπεσανόρες- Τα χρόνια του φιδιού». Ένα έργο του Δημ. Βαρβαρήγου σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Μαντέλη.

Δεν είμαι κριτικός θεάτρου. Θα κρίνω την παράσταση ως θεατής και ως ένας γραφιάς θεατρικών κειμένων. Εξ άλλου βρίσκομαι αλλού. Σε άλλο είδος θεάτρου.

Ο συγγραφέας της παράστασης Δημ Βαρβαρήγος θα πρέπει να το ψάξει. Να ψάξει εννοώ τη προηγούμενη ζωή του. Υπάρχουν πολλοί ειδικοί που θα τον βοηθούσαν σ αυτή την αναζήτηση. Είναι σίγουρο ,πως κάποια σχέση μετεμψύχωσης θα του βρουν με τον Αισχύλο η με τον Σοφοκλή. Αν ζούσαν σήμερα αυτοί οι δυο μεγάλοι τραγικοί κι έγραφαν στη σημερινή γλώσσα, κάπως έτσι θα έγραφαν ένα λίγο μεγαλύτερο κείμενο. Ο άνθρωπος εν έτει 2015 έγραψε αρχαία τραγωδία.!!! Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Για τις γυναίκες που αφήνει πίσω του ο πόλεμος. Οι πόλεμοι των θυμωμένων Θεών. Ένα έργο που ταυτίζει πλήρως το τότε και το τώρα. Την Τροία με το ’40. Την Τροία με τη Χιροσίμα, και το Κόσσοβο. Τις Τρωαδίτισσες μάνες και γυναίκες με τις μανάδες της Κύπρου, του Ιράκ, της Συρίας και της Παλαιστίνης. Η Εκάβη, η Ανδρομάχη, η Κασσάνδρα και η Βρισηίς .Τρωαδίτισσες γυναίκες, μόνες μέσα στον χωροχρόνο. Στο διηνεκές της συμφοράς. Ιδιο το κλάμα, ίδια η απώλεια, ίδιος ο οδυρμός. Ιδια τα νιάτα που χάνονται. Γιατί όπως λέει κι ο συγγραφέας μέσα στο έργο «Οι πόλεμοι γίνονται για τους νέους. Οι γέροι τους κάνουν γιατί ζηλεύουν τη νιότη».. Πόλεμοι σπάταλοι σε αρσενικό αίμα. Από γέρους άλλης ηπείρου.Και πίσω απ το αίμα γυναίκες μόνες, λιπεσανόρες με τους πολεμικούς αιώνες να περνούν σπέρνοντας ακούσιους θανάτους .

Η σκηνοθεσία της Κατερίνας Μαντέλη αποκάλυψη ! Σα να τόχε από πάντα το Επιδαύριο ταλέντο. Πρώτη φορά σε τέτοιο θεατρικό εγχείρημα, πήρε τη μπαγκέτα της και διηύθηνε την ανθρώπινη υποκριτική της ορχήστρα άψογα. Οι σκηνοθετικοί της δρόμοι ανοίγουν και το σίγουρο είναι ,πως θα την πάνε αλλού. Για τα ωραία. Τα μεγάλα !!!Οι ηθοποιοί –γυναίκες συνεπείς σε όλες τις εκφάνσεις των απαιτήσεων των ρόλων τους. Και αυτοί οι ρόλοι είναι αυστηρά απαιτητικοί. Δύσκολοι. Σπαρακτικοί και ανελέητοι. Δεν θέλω να πω για κάθε μια ξεχωριστά. Γιατί θα έλεγα. Γιατί κάποιες ξεχώρισαν. Αλλά δεν θέλω. Και δεν υπάρχει λόγος. Εξ άλλου αυτό δεν θα σήμαινε τίποτα ,γιατί ο ηθοποιός είναι ρόλος κι αυτό δεν αλλάζει με υποκειμενικά κριτήρια. 

Κλείνοντας θα ήθελα πολύ, να δω αυτό το έργο το καλοκαίρι στο πλαίσιο του «Φεστιβάλ Αθηνών» στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου. Αυτό που ήταν αφιερωμένο στο Θεό Διόνυσο. Γιατί εκεί ανήκει. Εκεί είναι ο χώρος του. Εκεί θα χαρεί και το ίδιο… Και ο Διόνυσος… 

www.dvarvarigos.gr

http://dimitrisbarbarigos.blogspot.gr/

ΑΞΙΖΕ Η ΕΞΟΔΟΣ ΥΠΟ ΒΡΟΧΗΝ...

Δυο εβδομάδες προσπαθούσα να βρω θέση για να δω το θεατρικό έργο «Τα χρόνια του φιδιού-Λιπεσάνορες του Δημήτρη Βαρβαρήγου στο θέατρο Βαφείο στον Βοτανικό κι ήταν αδύνατον, γιατί, ήταν sold out! 

Χθες, επιτέλους, τα κατάφερα κι είχα την τύχη να παρακολουθήσω μια συγκλονιστική παράσταση, η οποία, είχε υπόκρουση ταιριαστή από τις βροντές και την καταρρακτώδη βροχή που έπεφτε, για να υπογραμμίσει λες την άριστη και πρωτοποριακή σκηνοθεσία της φίλης Κατερίνας της Μαντέλη και την ανατριχιαστική ερμηνεία των πέντε πρωταγωνιστριών, της Γιωργίας Ζωη, Ελίζας Σολωμού, Ντομένικας Ρέγκου , Ορνέλας Λούτη και της Αρετής Κόκκινου, οι οποίες μας έκαναν να κρατούμε την αναπνοή μας, όσο μπροστά μας, σπαράζοντας, ομολογούσαν συναισθήματα οργής, αγανάχτησης, μίσους, έρωτα, πόνου και ουρλιάζοντας κατάρες, γόους και αναθέματα, μας παρέσυραν να συμπάσχουμε και να ταυτιζόμαστε στο δράμα τους. 

Το κείμενο ήταν άριστο! Ούτε μια φράση του δεν ήταν περιττή και αδιάφορη.

Η σκηνοθεσία ήταν άφθαστα ενδιαφέρουσα, με άποψη και ευρηματικότητα σχεδιασμένη και μεθοδευμένη!

Η ερμηνεία, όπως είπα και παραπάνω, συγκλονιστικά ρεαλιστική! 

Αλλά και τα σκηνικά και τα κοστούμια του Θεοδόση Δαυλού εμπνευσμένα!

Κι αν και το θέμα, Έρωτας-Πόλεμος- Γυναίκα- Άνδρας- Μάνα- Σύζυγος- Ερωμένη, είναι πασίγνωστό από τους κλασικούς μας και σ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων της θεατρικής τέχνης, η φρέσκια ματιά της σκηνοθέτιδας, οι ολοκληρωμένοι διάλογοι του κειμένου, η παθιασμένη ερμηνεία των ηθοποιών, το έκανα γι άλλη μια φορά συναρπαστικό κι επίκαιρο!

Είναι μια παράσταση που αξίζει και τη χάρηκα!

Αγγελική Συρρή-Στεφανίδου.

www.dvarvarigos.gr

http://dimitrisbarbarigos.blogspot.gr/

Εγώ ο Άλλος...

απόσπασμα από το μυθιστόρημα

Η ζωή, τίποτα δεν φοβάται… και πιο πολύ τον άνθρωπο. Μάς προσφέρει τα πάντα, μα δεν ασχολούμαστε μαζί της γιατί βιώνουμε μόνο ένα μικρό κομμάτι του εαυτού μας· εκείνο που μας μάθανε και βολευτήκαμε, αφομοιώσαμε, συνηθίσαμε δίχως να ψάξουμε περισσότερο μέσα μας… Και μετά λέμε, πως κάτι δεν είναι βολικό στη ζωή μας, κάτι δεν πάει καλά κι ασφυκτιούμε, γιατί δεν ζούμε όλες τις πλευρές μας και ψάχνοντας να διασωθούμε φτιάχνουμε ιστορίες και υποθέσεις, μήπως κι από κάποια γωνιά του είναι μας, ανακαλύψουμε τον άλλο μας εαυτό, που παραμένει μέσα μας συρρικνωμένος

www.dvarvarigos.gr

http://dimitrisbarbarigos.blogspot.gr/

11 δίωρες συναντήσεις δημιουργικής γραφής για μυθιστόρημα, τηλεοπτικό σενάριο και θεατρικό έργο-μονόλογο. 

Παράλληλε με την αναγκαία θεωρεία η διαδραστική γραφή θα μπαίνει σε λειτουργία με ασκήσεις και παραδείγματα για κάθε είδος γραφής. 

Στόχος όπως κάθε χρόνο, με το πέρας των συναντήσεων να υπάρχει υλικό έτοιμο προς έκδοση. Θα δοθεί Δελτίο συμμετοχής σε εκδήλωση όλων των συμμετεχόντων παρουσιάζοντας δημόσια το έργα τους.

www.dvarvarigos.gr

https://plus.google.com/u/0/104845821882179796438/posts

Τα χρόνια του φιδιού ΛΙΠΕΣΑΝΟΡΕΣ

Πρεμιέρα 11 Νοεμβρίου στις 6:30 και για δέκα παραστάσεις

ΘΕΑΤΡΟ ΒΑΦΕΙΟ-«ΛΑΚΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ» 

Διεύθυνση Αγ. Όρους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115

Τα χρόνια του φιδιού… Λιπεσάνορες…

Ω Δία, τις μοίρες των θνητών 

που είσαι κυβερνήτης πορεύεις… 

κι εμάς καθόλου δεν σπλαχνίστηκες… 

κατάρα έσπειρες στη χώρα μου, 

φωτιά και μάχη, πέλεκας βαρύς… 

σταμάτησα, ναι σταμάτησα σε σένα να προσεύχομαι… 

πρωτάκουστος ο λόγος μου… 

εγώ η πονεμένη Εκάβη, η μάνα των μανάδων, 

μ’ έκανες άπιστη και τ’ όνομα σου σαν ακούω να υμνούνε, 

φονεμένη νιώθω την καρδιά μου… 

μαράθηκε η ανάσα μου… 

τη φωτιά και το θάνατο έκανες ζωή μου…

Πληροφορίες

Πρεμιέρα 11 Νοεμβρίου στις 6:30 και για δέκα παραστάσεις

ΘΕΑΤΡΟ ΒΑΦΕΙΟ-«ΛΑΚΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ» 

Διεύθυνση Αγ. Όρους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115

Συντελεστές

Εκάβη: Γεωργία Ζώη

Ανδρομάχη: Ελίζα Σολωμού

Κασσάνδρα: Ντομένικα Ρέγκου

Βρισηίδα: Ορνέλα Λούτη

Τρωαδίτισσα: Αρετή Κοκκίνου

Συγγραφή: Δημήτρης Βαρβαρήγος 

Σκηνοθεσία: Κατερίνα Μαντέλη

Σκηνικά -κοστούμια : Θεοδόσης Δαυλός

Επιμέλεια και εκτέλεση σκηνικού: Νίκος Κωνστάντης

Σύνθεση μουσικής και κιθάρα: Αρετή Κοκκίνου 

Σχεδιασμός Φωτισμού: Γιάννης Κωνσταντακόπουλος

www.dvarvarigos.gr

http://dimitrisbarbarigos.blogspot.gr/

https://youtu.be/FRG-oR_dmss

Λιπεσάνορες, τα χρόνια του φιδιού

Η παράσταση αρχίζει και ολοκληρώνεται… χθες που είδα πιο ολοκληρωμένο με την απόλυτη δυναμική και το πάθος των 5 γυναικών ηθοποιών:Γεωργία Ζώη, Ελίζα Σολωμού, Ντομένικα Ρέγκου, Ορνέλα Λούτη, Αρετή Κοκκίνου και της σκηνοθέτιδας Κατερίνα Μαντέλη, ένιωσα την ίδια συγκίνηση όπως το έζησα όταν το έγραφα…
Χθες γνώρισα και τον ευφάνταστο σκηνογράφο Θεοδόση Δαυλό όπως και τον φωτογράφο Γιώργο Λοβέρδο, που με πολύ μεράκι και χιούμορ αποτύπωσε όμορφα ενσταντανέ από την παράσταση.
Το αποτέλεσμα θα είναι υπέροχο…
www.dvarvarigos.gr
http://dimitrisbarbarigos.blogspot.gr/

Όταν αποφεύγεις να ζήσεις με συναίσθημα και να χαρίσεις αγάπη για να γλιτώσεις τον πόνο και τη λύπη, δεν θα μάθεις και δεν θα νιώσεις την αλλαγή και την ανάπτυξη του εαυτού σου…

www.dvarvarigos.gr

http://dimitrisbarbarigos.blogspot.gr/

Εγώ ο Άλλος...

Όσα πρόσωπα αλλάξεις... όσα χαμόγελα φορέσεις... όσες θλίψεις ντυθείς... με όση οπτή γη χτίσεις συναισθήματα... η λάσπη μόνο θα σου ανήκει...

Οκτώβρης ήταν...   db...

www.dvarvarigos.gr

http://raniasstories.blogspot.gr/2015/10/blog-post_17.html

Λιπεσάνορες στα ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ …Μνήμη που γίνεται ξανά πράξη. Τα πάντα επαναλαμβάνονται, Ζωή και
θάνατος, γεμάτος εγκλωβισμένες γυναίκες. Χωρίς ανδρική παρουσία.
Πέντε τραγικές φιγούρες γυναικών με το ίδιο πεπρωμένο αφηγούνται την τραγωδία του πολέμου, τον ηρωισμό της καθημερινής ζωής, την αξία της καρτερίας, τη νοσταλγία της ειρήνης, τις ευθύνες του ανθρώπου για τις πράξεις του, για τους υπερασπιστές του δικαίου.
Βαριά η ευθύνη του γυναικείου ρόλου σας, για ένα ανάξιο λάφυρο.
Τα χρονια του φιδιού-Λιπεσανορες του Δημητρη Βαρβαρήγου. Γιωργια Ζωη -Εκάβη ,Ελίζα Σολωμου -Άνδρομαχη,Ντομενικα Ρέγκου -Κασσανδρα,Ορνελα Λουτη -Βρισηίδα ,Αρετή Κόκκινου -Τρωαδιτισσα....Την μουσική έγραψε και παίζει επι σκηνής η Αρετή Κοκκινου... Σκηνικά Κοστούμια Θεοδοσης Δαυλός — μαζί με Domenica Regou, Αρετή Κοκκίνου, Georgia Zoi, Ornela Vasiliki Louti και Eliza Solomou

Πρεμιέρα: Τετάρτη 11 Νοεμβρίου και για δέκα παραστάσεις.
Θέατρο ΒΑΦΕΙΟ-Λάκης Καραλής
Αγ. Όρους 16 & Κων/πόλεως 115, Μετρό Κεραμεικού, 104 47 Βοτανικός ΑΘΗΝΑ
τηλ: 210-3425.637

www.dvarvarigos.gr
http://dimitrisbarbarigos.blogspot.gr
http://homouniversalisgr.blogspot.gr/
http://www.mcnews.gr/
http://www.katerinamanteli.gr/…/341-ta-xronia-tou-fidiou-li…
http://raniasstories.blogspot.gr/2015/10/blog-post_17.html

Μη ξεχνάς να είσαι Άνθρωπος

Μην ξεχνάς ποτέ, πως βρίσκεσαι εδώ γιατί κατάλαβες την αναγκαιότητα να πολεμήσεις και να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου, μονάχα τον εαυτό σου... να ευγνωμονείς λοιπόν όλους εκείνους που σου δίνουν την ευκαιρία να υπάρχεις...

www.dvarvarigos.gr

Δημιουργική Γραφή

Διαδραστική δραματοποίηση

μέσω της Δημιουργικής Γραφής

Συνεχίζουμε κι εφέτος τις συναντήσεις δημιουργικής γραφής με τη χρήση ενός Διαδραστικού λογοτεχνικού λόγου. Οι συμμετέχοντες σε ένα κλίμα φιλικό και συντροφικό, θα εκφράζουν μέσα από ασκήσεις τις απόψεις, ιδέες, γνώσεις, εμπειρίες τους και θα αφηγούνται γεγονότα και ιστορίες, όπου ο λόγος τους θα αξιοποιείται με δραματική δυναμική του πεζού του τηλεοπτικού, του θεατρικού λόγου.
Βασικοί κανόνες και κατευθυντήριες γραμμές μέσα από ασκήσεις και όχι μόνο θεωρεία θα επιτρέπουν μια αποτελεσματική λογοτεχνική διάρθρωση στα γραπτά.
Η συγγραφή εκτός από ταλέντο είναι τέχνη που προϋποθέτει τους δικούς της κανόνες που αναδεικνύουν την ορθή εκμετάλλευση του Ταλέντου, την απελευθέρωση της Φαντασίας, βελτιώνοντας τις ικανότητες ύφους, έκφρασης, απόδοσης στη βασική δομή ενός κειμένου


Μέσα από τις ασκήσεις που θα δίνονται ταυτόχρονα με τις θεωρητικές επεξηγήσεις κάθε συνεδρίας, θα δημιουργηθεί η πρώτη ύλη για τη συγγραφή ενός λογοτεχνικού έργου: Πρόζα, θεατρικό, σενάριο.

Με τις ασκήσεις δημιουργικής δράσης και αυτοσχεδιασμού, θα αξιοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό η συναισθηματική ανάπτυξη των χαρακτήρων των κειμένων.
Οι συμμετέχοντες θα διαπιστώσουν πως με τη συγκεκριμένη μέθοδο θα αποκτήσουν την ικανότητα:
α) να βρίσκουν θέματα με ενδιαφέρον,
β) να οργανώνουν την αρχική έμπνευση σε έναν σκελετό με τους τρεις βασικούς κανόνες:
• Το θέμα,
• η έκβαση,
• η κάθαρση…
και να στήνουν τις δικές τους λογοτεχνικές ιστορίες μέσα από μια διεργασία δραματοποίησης των όσων εκφράζουν.
Η μέθοδος που ακολουθείται δεν έχει να κάνει με τον καθ’ αυτό ρόλο της δραματοθεραπείας ως ψυχολογικό θεραπευτικό μέσον.
Στις συναντήσεις μας μπορούν να συμμετάσχουν όλοι όσοι αγαπούν τη λογοτεχνία το διάβασμα κι έχουν όρεξη να δημιουργήσουν και οι ίδιοι τις σκέψεις και τις εμπειρίες τους. Κατά τη διάρκεια των συναντήσεων θα παρακολουθήσουμε θεατρικές παραστάσεις και θα λάβουμε συμμετοχή σε λογοτεχνικές εκδηλώσεις με αναγνώσεις των κείμενων σας..

Ανάλογα με τη δυναμική της ομάδας στο τέλος της περιόδου, θα εκδοθεί συλλογικό βιβλίο με τα κείμενα των συμμετεχόντων και σε εκδήλωση που θα οριστεί, θα παρουσιαστούν τα έργα των δημιουργών και θα τους δοθεί δίπλωμα συμμετοχής παρακολούθησης του σεμιναρίου, όπου θα τελεί υπό την αιγίδα για την Ουνέσκο Τεχνών Λόγου & Επιστημών.

ΡΩΓΜΕΣ ΣΤΙΣ ΣΙΩΠΕΣ

Ρωγμές στις σιωπές 

άνοιξαν αόρατες φωνές

Ασώματες υπαινίχθηκαν το πρόσχημα 

γαντζωμένο σε ανύπαρκτες αιτίες.

Ψεύτικες οι αλήθειες δεν τολμούσαν 

εκείνα τα ανείπωτα 

που φίμωσαν ζωές 

μ’ ανάσες ποδοπατημένες 

να φανερώσουν επάνω σε χείλια 

τα καθώς πρέπει ψέματα…

που ξεκίνησαν

με εισιτήριο δίχως προορισμό…

www.dvarvarigos.gr

Εγώ ο Άλλος, 

απόσπασμα από το μυθιστόρημα

Κόκκινη φωνή από μια λήθη αιμοφόρα, στοιβαγμένη σε βλέμματα κρυφής αναίδειας υποταγμένης σε ανήθικες συμπεριφορές και μόνο στις μνήμες θα ζωντανεύουν οι παράτολμες αλήθειες, που αυτούσιες χαρίστηκαν στη μοναξιά της απουσίας.
Στοιβαγμένες και οι αλήθειες, από φόβο γράφτηκαν στο χαρτί της αιωνιότητας μόνο, για εκείνες τις στιγμές που θέριεψαν σκιές, σε βαμμένα ανάκλιντρα με πλαστικές μπογιές που μύριζαν σήψη, παγκάκια λεκιασμένα γεμάτα σπέρματα, κουτσουλιές και σώματα να προσπαθούν παλλόμενα σε μια κάλπικη επαφή να κερδίσουν υποτιθέμενη ευτυχία.
www.dvarvarigos.gr

ΜΕΡΕΣ ΑΔΕΣΠΟΤΕΣ ΣΕ ΕΥΔΟΚΙΜΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ

db Σεπτέμβρης ήταν...

Έτσι σωπαίνουν οι ώρες, 

με την απόσταση αλύγιστη, 

να μην λέει να κατευνάσει σκιές 

που ζωντανεύουν σε παράλογες σκέψεις. 

Συναισθήματα που επιζητούν 

να στοιχειώσουν στην αβεβαιότητα, 

θέτοντας σε δοκιμασίες 

με τη διάσταση ανάμεσα στα όρια, 

να διαχωρίζουν κάθε ταυτόσημες ανάγκες

κάθε πρόθεσης.

Έτσι σωπαίνουν οι ώρες, 

μα υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι 

που μπορούν να αποδεικνύουν 

πόσο πολύ το κάθε τι περιβάλει 

την ασυμβίβαστη ζωή. 

www.dvarvarigos.gr

ad infinitum

ad infinitum

Βυθίζονται τα λόγια στις πιο παράξενες λύπες… 

Ο πόνος φυλαχτό ακριβό, σπάζει τα όρια…

Όρκος πέπρωται μέχρι το τέλος…

ad infinitum τούτες οι φράσεις 

άλλες δεν υπάρχουν…

ad infinitum - εις το άπειρο

www.dvarvarigos.gr

InteLLiGentsia

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ 

[2]

InteLLiGentsia

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ [2

σύντομες σκέψεις αντί ενός προλόγου]

Η ζωή είναι πολύ όμορφη παρά τις δυσκολίες της, οργανώστε τις σκέψεις σας για να νιώθουμε πάντοτε δημιουργικοί.

• Και να μην ξεχνάμε, ότι στη ζωή μας υπάρχουν δύο χρόνοι. Το τώρα και το πολύ αργά… ας μην αφήνουμε, λοιπόν, τις πράξεις μας στην τύχη.
• Ο καιρός περνάει σύντομα -κι ότι θα είμαστε στο μέλλον, εξαρτάται από τις πράξεις μας στο παρόν.
• Εμείς, οι ίδιοι, είμαστε υπεύθυνοι για το τι είμαστε και τι ευχόμαστε να γίνουμε. Έχουμε τη δύναμη μέσα μας να εξελίξουμε τους εαυτούς μας.
• Νιώστε την ελευθερία της ψυχής και του πνεύματος.
• Οι μόνοι περιορισμοί μας είναι αυτοί που δεχόμαστε… γι’ αυτό μην αφήνουμε ποτέ τα μικρά μυαλά να μας πείθουν ότι τα όνειρα μας είναι πολύ μεγάλα.
• Ποτέ μην παραιτηθούμε από τους ευγενικούς μας στόχους, τα όνειρα και τι ελπίδες μας.
• Εμείς, και μόνον εμείς, είμαστε οι δημιουργοί των πεπρωμένων μας.
• Σύντομες σκέψεις αντί ενός προλόγου…
• Αφήνοντας κι εγώ, τη δική μου παρουσία με ένα λόγο ποιητικό, ανάμεσα σας…
• Αφήνοντας τις δικές μου σκέψεις, να πορευτούν με τις δικές σας, σε ευδόκιμους χρόνους!
• Καλοτάξιδα τα λόγια μας!!!


Πρόλογος

Δημήτρης βαρβαρήγος


Δεμπερδεμίδου Γεωργία

Δημητρακάκη Χρυσούλα

Ιωάννου Νιόβη

Κανελλοπούλου Ντινοδήμου Όλγα

Κοσεγιάν Χαρα

Κυριάκη Αφροδίτη

Λύτρα Ελένη

Ματζουράνη Τζούτζη

Μελισσουργού Βασιλική

Μελίτα Πολαρντ Ρούλα

Μέμου Βούλα

Πολέμη Φάνυ

Πουλημενάκου Τζούλια

Ραμανδανη Κατερίνα

Τσαμπά Μάιρα

Φατούρου Λένα

Χαδούλη Σύλια


Οι πίνακες είναι του Ζωγράφου Ιωάννη


Η ηχογράφηση των απαγγελιών και της μουσικής έγινε στο studio eNCORE.

Μουσική – Πιάνο: Φίλιππος Περιστέρης

Ηχογράφηση – Μίξη – Επεξεργασία: Studio eNCORE από τον P.A.Dove


Η ηχογράφηση της φωνής στο track 16 έγινε στο Focus Studio--Art and Multimédia-- Chios ----I Christou 82100


Τελική επεξεργασία: Studio New Location από τον Λάκη Χαλκιόπουλο


www.dvarvarigos.gr

ΤΡΕΙΣ ΒΑΛΤΟΙ

θεατρικό έργο για τη ζωή της Μαρίνας Τσβετάγιεβα

Είμαι τρελή… ενώ έχω πονέσει, έχω σπαράξει…

κι όμως, πόσο μου λείπουν όλα ετούτα, το τελευταίο διάστημα…

δεν αντέχω να ζήσω χωρίς την παραφορά ενός έρωτα…

τις πίκρες και τους πόνους μιας αγάπης…

είναι στείρα η ευθεία ζωή… άπνοη…

δεν είναι για μένα αυτή…

δεν θα χωρέσω στις ρωγμές του αμυδρού χρόνου…

πάντα, από μικρή, από πολύ νωρίς, είχα μέσα μου…

είχα βαθιά μέσα μου φυλαγμένο ένα μυστικό…

ήμουνα πάντα ερωτευμένη…

νωρίς νωρίς είχαν ξυπνήσει οι ηδονές της μεθυσμένης νιότης μουκαι ξεσπούσαν όλα τα παραληρήματα των φαντασιακών μου απαιτήσεων.

www.dvarvarigos.gr

"Anima Mia"

απόσπασμα από το μυθιστόρημα

Anima mia… Λοιπόν, άκουσε. Αν θέλεις να γλιτώσεις από τη λαίλαπα που λέγεται άνθρωπος, ακολούθησε τους εξής κανόνες:
Να μη μιλάς, να μη γελάς, να μη φανερώνεις την ψυχή σου, να μην πετυχαίνεις το σκοπό σου, να μην είσαι ή να μη φαίνεσαι καλά.
Να μην έχεις γνώμη, γνώση, παιδεία και ομορφιά, εσωτερική ή εξωτερική.
Να μην ικανοποιείσαι με το ιδιαίτερο, υπάρχει το κοινότοπο να σε καλύπτει.
Να μην είσαι καλλίλογη, καλόπιστη και γενικά τίποτα με όποιο συνθετικό του καλού.
Να μην είσαι Άνθρωπος -και γενικά να μη φέρεσαι ανθρώπινα, εδώ δεν είναι Παράδεισος -άλλη μια τεχνητή προσδοκία, προσφορά στους αδύναμους.
Έχε κατά νου πως τα ανθρώπινα ιδανικά έχουν αλλάξει και πρέπει να το χωνέψεις.
Να είσαι η ψυχή που ψάχνει μέσα σε μύχια συναισθήματα και σκέψεις.
....η συνέχεια σε λίγο καιρό από το βιβλίο.....

www.dvarvarigos.gr
http://dimitrisbarbarigos.blogspot.gr

Ευδόκιμοι ΧρόνοιΕίναι εκείνες οι στιγμές που μέρα νύχτα τα λόγια λύτρωση γίνονται στις ελλείψεις. Λόγια που σηκώνουν πυρετό στον ατελείωτο έρωτα των γήινων ασήμαντων πραγμάτων.Πως αλλιώς να εκφραστεί η έμπνευση που σαν ξημέρωμα προβάλλει να φωτίσει τα τεράστια μάτια, το απίθανο βλέμμα, την κατάλευκη σάρκα, τα χείλια που η ντροπή και θυμός ανασηκώνουν μ’ ένα χαμόγελο
τάχα αχνής αμηχανίας.

www.dvarvarigos.gr

Χτύπησε το τηλέφωνο, ήταν ένας φίλος που κάνει διακοπές στην Φολέγανδρο.

«Τι κάνεις;» «Γράφω» «Τέτοια εποχή;… χάνεις τη ζωή σου… παράτησε τα όλα, πάρε το καράβι κι έλα» «Όλες οι εποχές για μένα, φίλε, είναι το γράψιμο… είναι ο αληθινός μου κόσμος! απάντησα ευχόμενος, «καλά μπάνια»…κι εκείνος έκλεισε με τη φράση: «Είσαι τρελός». 

Εκείνη τη στιγμή έγραφα ακριβώς αυτό το απόσπασμα από το μυθιστόρημα: 

«Ευδόκιμοι χρόνοι»…

«Αύγουστος ήταν… έντεκα μέρες κιόλας κύλησαν σαν νερό μέσα σε βλέμματα

που πενθούν στο ξελόγιασμα του χρόνου. Μα πώς να σπάσουν οι σιωπές τα σημάδια της νύχτας που μετατρέπουν τα όνειρα σε εφιάλτες. Όλα είναι μελετημένα με σκοπό ιερό. Ο αέρας μυρίζει ιδρώτες παράδοξων επιθυμιών. Ορμόνες ξεσπούν από παντού τα σπλάχνα. Ωκεανοί από υγρές επιθυμίες…

Κι εσύ, Μικρή μου Πόρνη…....................

«η συνέχεια στο βιβλίο»……

www.dvarvarigos.gr

Σκιές…

Στην ανήλικη πρόθεση 

η ενήλικη μεταμόρφωση.

Το σκοτάδι αγκάλιασε βήματα 

στην άμμο χνάρια βαθαίνοντας…

Αβέβαιη τυλίχτηκε η σιωπή με κόκκινο μετάξι,

στο αντρικό χάδι. 

Τα κύματα μέτρησε ψελλίζοντας 

μέχρι το δέκα 

κι ατόφια η έξαψη μέθυσε τα λόγια.

Σκιές ανέμελες τα χέρια σμίλευσαν

κορμί ξωτικού, 

σάρκα αρχαίας εταίρας

τα στήθη την ελευθερία ήπιαν 

του αίματος

κι όλες οι ανάσες ανερμήνευτα

χάθηκαν στην απρόσμενη απώλεια 

να μαθαίνουν τη θάλασσα.

Ιούλης ήταν….

Σε ευδόκιμους χρόνους Νέες ανάσες δοσμένες 

db

www.dvarvarigos.gr

Φυγή στη δυστυχία η ζωή που βγαίνει έρημη από το σπίτι… 

κάλπικα χαμόγελα, κάλπικοι ηχηροί χαιρετισμοί, ματιές αδέξιες, βουλιμικές να ψάχνουν απελπισμένα κήπους μυστικούς απαραίτητους, μπας και γεμίσουν ευωδιά το σώμα που σαν ψυγείο άδειο, ψυχρό, θέλει να γεμίσει τα σπλάχνα με φρέσκο ψωμί, βούτυρο, γάλα, μακαρόνια, φακές, σκυλίσιες τροφές, φαλλούς και ψεύτικα όνειρα, σε χρόνους δυστυχώς που φέρνουν το τσαλάκωμα στη σάρκα.

Πως θ’ αντέξει η ψυχή τη μοναξιά… μέσα στα νεύρα και τον εκνευρισμό θα ζητιανεύει το ανέλπιδο, όσο το γάλα θα ξινίζει και το βούτυρο θα λιώνει στις βαθιές ρυτίδες.

-Άννα… να σου πω την αλήθεια που κατάλαβα; μόνο ο σκύλος μου, μ’ αγάπησε…

www.dvarvarigos.gr

Μα πως καταφέρνει ετούτη η σιωπή να κάνει τις ώρες σκοτεινές, πυρετικά ανυπόμονες μέσα στις φωνές του κόσμου, στην κίνηση των λεωφόρων και των τρένων ψάχνοντας μια λέξη που θα χαρίζει ανάσες γράφοντας στο θαμπωμένο τζάμι από ιδρώτες αγωνίας και αισθησιασμών...

www.dvarvarigos.gr

www.dvarvarigos.gr

Σε είδα...

Ύστερα σε είδα να μιλάς.

Με το φεγγάρι βάφτηκε το βλέμμα σου

ασημί.

Τη ζωή χόρευε η ψυχή σου

Αντίθετα στον Άνεμο υπήρχε αυτούσιο

το χαμόγελο.

Με ανέμελο γέλιο σάρκασες τη βροχή.

Ύστερα σε είδα να μιλάς με το ανέφικτο

και η καρδιά σου χάραξε

μια κόκκινη αμαρτία στο χώμα.

www.dvarvarigos.gr

www.facebook.com/profile.php?id=1215307483

Anima mia, απόσπασμα από το το βιβλίο

Ανολοκλήρωτα όλα. Ξαφνικά βλέπεις τα χέρια σου αδειανά… μόνη και υπεύθυνη για σένα και όλους τους άλλους! Όταν πλέον θα έχω φτάσει στο τέρμα του δρόμου μου, ελπίζω όποιος δεν κατάλαβε τα λόγια μου να νιώσει τουλάχιστον τη σιωπή μου... Έτσι είναι η ζωή, ένας ρόλος θεατρικός, πολλές φορές δίχως πρωταγωνιστές. Αναλαμβάνει η ίδια να παίξει, αφήνοντάς μας να ζούμε τις ουτοπίες μας, που ανυποψίαστοι τις αφήνουμε να μεγαλώνουν μέσα μας κι ας κατασπαράζουν ψυχές και σπλάχνα όταν αποκαλύπτονται.

www.dvarvarigos.gr

                   Έτσι περνάει ο καιρός, ωφέλημα ίσως κι ανώφελα

Δεν υπάρχει  ωραιότερη αίσθηση από το να σε περιστοιχίζουν ευτυχισμένοι Ά:νθρωποι και η αιτία να είσαι ΕΣΥ!!!

Λιπεσάνορες, Παρουσίαση

Ο μοναδικός αληθινός χρόνος, ο μοναδικά πραγματικός, είναι αυτός που τον νιώθουμε ως συναίσθημα. Είναι στιγμές που η απόλαυση σε κάνει να ευγνωμονείς για τις όμορφες στιγμές που σου συμβαίνουν.

Στιγμές που έζησαν οι πέντε αισθήσεις μου εισπράττοντας καλοσύνη, συμπάθεια, και φιλοξενία δίχως όρια, από φίλους-αδελφούς: Αντώνη Λύτρα... Ελένη Χαραρά Λύτρα... Τζένη Βλάχου Κουφοπούλου... Χρήστο Χαραρά.

Τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης Κονιστρών... τα μέλη της θεατρικής ομάδας Αγ. Βλασίου και όλους τους παρισταμένους.

Ποια άλλη λέξη έχει τη δυνατότητα να καλύψει τη θετική ενέργεια και την καλοπροαίρετη διάθεση όλων σας, εκτός από ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

www.dvarvarigos.gr

Δημιουργική γραφή στη Νάουσα της Πάρου το 2009

Οι γυναίκες, δεν έχουμε ζωή να μας ανήκει, χαμένες είμαστε στα χέρια των αντρών… 

το ξέρετε θαρρώ και μην καμώνεστε εσείς οι νέες πως σας λείπει η πείρα… 

γυναίκες είστε και δεν ξεγελιέται το είναι σας.

 ΑΓΩΝΑΣ – ΔΟΞΑ – ΟΝΕΙΡΟ – ΕΛΠΙΔΑ – ΑΓΑΠΗ – ΣΚΛΑΒΙΑ - ΘΑΝΑΤΟΣ

Οι δρόμοι αλλάζουν, οι καιροί αλλάζουν, οι τρόποι αλλάζουν, αλλά ο σκοπός είναι ίδιος… 

Αυτή είναι η μοίρα των θνητών, η μοίρα μας, να αγωνιζόμαστε και να αντιστεκόμαστε… 

να πολεμάμε και να πέφτουμε, να πέφτουμε και να νικάμε.

Πάντα μπροστά μας, η αρχή μιας νίκης· κι ενός τέλους.

ΤΡΕΙΣ ΒΑΛΤΟΙ

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΣ

Μαρίνα Τσβετάγιεβα: Μαρία Συμεών &  Σοφία Πάρνοκ: Βανέσσα Αραπάκη

ΑΠΌΣΠΑΣΜΑ
Είμαι τρελή... ενώ έχω πονέσει, έχω σπαράξει
κι όμως, πόσο μου λείπουν όλα ετούτα, το τελευταίο διάστημα 
δεν αντέχω να ζήσω χωρίς την παραφορά του έρωτα
τις πίκρες και τους πόνους μιας αγάπης
είναι στείρα η αυθεία ζωή... άπνοη...
δεν είναι για μένα αυτή...
δεν θα χωρέσω στις ρωγμές του αμυδρού χρόνου...

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

 Ο χρόνος περνούσε κι εγώ γινόμουν γυναίκα -κι έπρεπε να ακολουθήσω 

το δύσκολο δρόμο των γυναικών...

αυτόν που τόσες και τόσες ακολούθησαν… από την αθωότητα στην ενοχή

από αριστερά:
Βανέσσα Αραπάκη... Δημήτρης Βαρβαρήγος... Μαρία Συμεών... Χάρης Σεπετζής

Η χαρισματική και απαράμιλλη πένα του συγγραφέα Δημήτρη  Βαρβαρήγου ζωντανεύει τη ζωή της εμβληματικής ρωσίδας ποιήτριας Μαρίνα Τσβετάγεβα, ρίχνοντας φως στις άγνωστες πτυχές της και αναπαριστά με ανεπανάληπτη μαεστρία τα πάθη, τους έρωτες, τη δυστυχία, την απόρριψη και την απόγνωση  που βίωσε και την οδήγησαν εν τέλει στην αυτοχειρία.Κλειώ Τσαλαπάτη Βιβλιοκριτικός, Δημιουργός του blog "Φίλοι της Λογοτεχνίας"

ΤΡΕΙΣ ΒΑΛΤΟΙ

ΤΡΕΙΣ ΒΑΛΤΟΙ

Μαρίνα Τσβετάγιεβα

Κείμενο - Σκηνοθεσία

Δημήτρης Βαρβαρήγος

Μουσική:  Μαρία Συμεών

Σκηνικά Κοστούμια: Χάρης Σεπεντζής

Διανομή

Μαρίνα Τσβετάγιεβα, η Μαρία Συμεών

Σοφία Πάρνοκ και Μάνα, η Βανέσσα Αραπάκη

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Χάρης Σεπεντζής

Mail: harsepen@gmail.com

Μαρίνα Τσβετάγιεβα, η ζωή, ο πολυτάραχος βίος και τα πάθη μιας εμβληματικής, ασυμβίβαστης φυσιογνωμίας.  Μια μεγάλη Ρωσίδα ποιήτρια του 20^ου αιώνα που βρέθηκε σε μια ταραγμένη εποχή, στη σύγχρονη ιστορία της Ρωσίας, κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Εξορία στο Βερολίνο, την Πράγα, και το Παρίσι.

Μια κόρη νεκρή από την πείνα και μια άλλη στο Γκουλάγκ.

Παθιασμένη με τη ζωή, και τον έρωτα με την Άννα Αχμάτοβα, και αρκετούς άλλους περιστασιακούς έρωτες.

Φίλοι των Παστερνάκ, Ρίλκε, θαυμάστρια του Μαγιακόφσκι.

Επιστροφή στη Σοβιετική Ένωση, εξορία στη Γιελαμπούκα,

η αυτοκτονία

Πλεονεκτήματα του έργου

Για τα ιστορικά συμβάντα που περνούν σαν υπομνήσεις μέσα από τη δράση του έργου, όπως τα βίωσαν οι ήρωες, παράλληλα με τις δικές τους προσωπικές αναζητήσεις. Ένα ταξίδι μέσα στο χρόνο γεμάτο μυρωδιές περασμένων, όμορφων ημερών και παράφορων ερώτων. Ατμοσφαιρικό, γεμάτο συναισθηματικές περιγραφές, γοητευτικούς ήρωες, που αγγίζουν τις ψυχές των θεατών με τα σπουδαία μεγέθη της αλήθειας τους, ζωντανεύοντας εικόνες μιας άλλοτε ταραχώδους όσο και ρομαντικής εποχής.

Έργο, βασισμένο σε αληθινούς χαρακτήρες και γεγονότα, που εξασφαλίζει το ενδιαφέρον, τονώνει την αγωνία για την τύχη των ηρώων και γεννά την προσδοκία για το μέλλον.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η Μαρίνα Τσβετάγιεβα, γεννήθηκε στη Μόσχα το 1892. Ο πατέρας της ήταν καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Από το 1902 μέχρι το1906 έζησε στη Γένοβα. Το 1906 πήγε σχολείο στη Λωζάνη και το 1908 πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει ιστορία της φιλολογίας. Το 1910 τύπωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή. Παντρεύτηκε το 1912. Το 1917 έζησε τη Ρώσικη επανάσταση, ενώ ο άντρας της πολεμούσε ενάντια στους  Μπολσεβίκους. Το 1920 έχασε τη μια της κόρη. Το 1922 έφυγε για το Βερολίνο και την Πράγα και το 1925 πήγε με την οικογένειά της στο Παρίσι, όπου έμεινε για 14 χρόνια. Το 1939 γύρισε στη Ρωσία, όπου το περιβάλλον ήταν ιδιαίτερα εχθρικό. Το 1941 οδηγήθηκε στη Γελαμπούγκα, όπου και αυτοκτόνησε.

Τα ποιήματά της ήταν επηρεασμένα από την περίπλοκη προσωπικότητά της, τις σχέσεις της και τα συναισθήματα της.