Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Anima mia... απόσπασμα


Καλέ μου Σάλι, τα δράματα είναι φτιαγμένα από ανθρώπινες πράξεις. Υποφέρω όταν οι άλλοι παίζουν με τα όνειρα μου. Κι ετούτο το άλλοτε χαρούμενο σώμα μου το γέμισαν δυστυχία, προβλήματα και λυγμούς. Στη ζωή μας συμβαίνουν πράγματα για τα οποία πολλές φορές δεν αντιδρούμε κι αφηνόμαστε στις αποφάσεις που παίρνουν άλλοι για μας.
Αγαπημένε μου, είσαι ο άνθρωπος που απασχολεί τη σκέψη μου. Όπου είναι αυτή πάντα σε συναντώ. Νιώθω φυλακισμένη σαν την αράχνη στον ιστό της. Παρείσακτη στο ίδιο μου το σπίτι, ίσως και στο ίδιο μου το σώμα. Μαζί σου γνώρισα την έντονη συγκίνηση και θέλω να τη ζήσω ξανά. Η μητέρα σου μου έδωσε μια Μαντόνα για φυλαχτό. Εγώ σου στέλνω ένα δαχτυλίδι μου, σύμβολο όρκου της αγάπης μου.
Είσαι ότι καλύτερο έχω. Αλλά για πόσο; Ο χρόνος, ο δικός μας χρόνος, τελειώνει το Σάββατο. Έμαθα πως ο πατέρας μου θα με τάξει σε άλλον.
Μου είπες πως όποτε θελήσω θα είσαι έτοιμος… Θέλω!
Δική σου για πάντα, Μαρία Ρόζα.


Sarah R. Bloom: Photography
heavybubble websites for artists

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου