Λιπεσάνορες τα χρόνια του φιδιού
Δευτέρα, 8 Αυγούστου, στις 9:00, θα παίξουμε στο 9ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΡΑΧΘΕΙΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ, στο υπέροχο πέτρινο Θέατρο, στο Παλαιοχώρι Σκούπας Άρτας, την παράσταση"ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ - ΛΙΠΕΣΑΝΟΡΕΣ" του Δημήτρη Βαρβαρήγου, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μαντέλη.Μία παράσταση που το χειμώνα στην Αθήνα, στο Θέατρο Βαφείο, αγκαλιάστηκε από το κοινό με διαδοχικά "sold out" και υμνήθηκε από την κριτική. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη (προσφορά στους Ηπειρώτες, στους κατοίκους των Τζουμέρκων και της ευρύτερης περιοχής, από τους εμπνευστές του φεστιβάλ και δημιουργούς του Θεάτρου καθώς και από τους ηθοποιούς και τους συντελεστές της παράστασης).
Λιπεσάνορες: Ομηρική λέξη που σημαίνει "οι γυναίκες που έμειναν δίχως άνδρες"...
Οι "Λιπεσάνορες" είναι ένα θεατρικό έργο, πλημμυρισμένο με ζωντανή μουσική και τραγούδια, εμπνευσμένο από το ομότιτλο βιβλίο του Δημήτρη Βαρβαρήγου. Μια αληθινή ιστορία με στοιχεία παραμυθιού από τον Τρωικό Πόλεμο, βγαλμένη μέσα από την ΙΛΙΑΔΑ.
Συντελεστές
Εκάβη: Γεωργία Ζώη
Ανδρομάχη: Ελίζα Σολωμου
Κασσάνδρα: Ντομένικα Ρέγκου
Βρισηίδα: Ορνέλα Λούτη
Τρωαδίτισσα: Αρετή Κοκκίνου
Συγγραφή: Δημήτρης Βαρβαρήγος
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Μαντέλη
Σκηνικά -κοστούμια : Θεοδόσης Δαυλός
Σύνθεση μουσικής και κιθάρα: Αρετή Κοκκίνου
Σχεδιασμός Φωτισμού: Σάββας Σουρμελίδης
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Αδαμαντία Μαντελένη
Το φετινό 9ο Φεστιβάλ είναι αφιερωμένο στους Πρόσφυγες, στους ξεριζωμένους όλης της
Σας περιμένουμε!!! Όλες!!! Όλους!!!
«Λιπεσανόρες- Τα χρόνια του φιδιού». Ένα έργο του Δημ. Βαρβαρήγου σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Μαντέλη.
Ο συγγραφέας της παράστασης Δημ Βαρβαρήγος θα πρέπει να το ψάξει. Να ψάξει εννοώ τη προηγούμενη ζωή του. Υπάρχουν πολλοί ειδικοί που θα τον βοηθούσαν σ αυτή την αναζήτηση. Είναι σίγουρο, πως κάποια σχέση μετεμψύχωσης θα του βρουν με τον Αισχύλο η με τον Σοφοκλή. Αν ζούσαν σήμερα αυτοί οι δυο μεγάλοι τραγικοί κι έγραφαν στη σημερινή γλώσσα, κάπως έτσι θα έγραφαν ένα λίγο μεγαλύτερο κείμενο. Ο άνθρωπος εν έτει 2015 έγραψε αρχαία τραγωδία.!!! Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Για τις γυναίκες που αφήνει πίσω του ο πόλεμος. Οι πόλεμοι των θυμωμένων Θεών. Ένα έργο που ταυτίζει πλήρως το τότε και το τώρα. Την Τροία με το ’40. Την Τροία με τη Χιροσίμα, και το Κόσσοβο. Τις Τρωαδίτισσες μάνες και γυναίκες με τις μανάδες του Ιράκ, της Συρίας και της Παλαιστίνης. Η Εκάβη, η Ανδρομάχη, η Κασσάνδρα και η Βρισηίς .Τρωαδίτισσες γυναίκες, μόνες μέσα στον χωροχρόνο. Στο διηνεκές της συμφοράς. Ίδιο το κλάμα, ίδια η απώλεια, ίδιος ο οδυρμός. Ίδια τα νιάτα που χάνονται. Γιατί όπως λέει κι ο συγγραφέας μέσα στο έργο «Οι πόλεμοι γίνονται για τους νέους. Οι γέροι τους κάνουν γιατί ζηλεύουν τη νιότη».. Πόλεμοι σπάταλοι σε αρσενικό αίμα. Και πίσω απ το αίμα γυναίκες μόνες, λιπεσανόρες με τους πολεμικούς αιώνες να περνούν σπέρνοντας ακούσιους θανάτους .
Η σκηνοθεσία της Κατερίνας Μαντέλη αποκάλυψη ! Σα να τόχε από πάντα το Επιδαύριο ταλέντο. Πρώτη φορά σε τέτοιο θεατρικό εγχείρημα, πήρε τη μπαγκέτα της και διεύθυνε την ανθρώπινη υποκριτική της ορχήστρα άψογα. Οι σκηνοθετικοί της δρόμοι ανοίγουν και το σίγουρο είναι ,πως θα την πάνε αλλού. Για τα ωραία. Τα μεγάλα !!!Οι ηθοποιοί –γυναίκες συνεπείς σε όλες τις εκφάνσεις των απαιτήσεων των ρόλων τους. Και αυτοί οι ρόλοι είναι αυστηρά απαιτητικοί. Δύσκολοι. Σπαρακτικοί και ανελέητοι. Δεν θέλω να πω για κάθε μια ξεχωριστά. Γιατί θα έλεγα. Γιατί κάποιες ξεχώρισαν. Αλλά δεν θέλω. Και δεν υπάρχει λόγος. Εξ άλλου αυτό δεν θα σήμαινε τίποτα, γιατί ο ηθοποιός είναι ρόλος κι αυτό δεν αλλάζει με υποκειμενικά κριτήρια.
Κλείνοντας θα ήθελα πολύ, να δω αυτό το έργο το καλοκαίρι στο πλαίσιο του «Φεστιβάλ Αθηνών» στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου. Αυτό που ήταν αφιερωμένο στο Θεό Διόνυσο. Γιατί εκεί ανήκει. Εκεί είναι ο χώρος του. Εκεί θα χαρεί και το ίδιο… Και ο Διόνυσος…
Μάρω Μπουρδάκου
Συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου