Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2016

Εγώ ο Άλλος... 


Η βαριά αντρική φωνή του, έπαυε να ακούγεται για μέρες στο κορμί μου που την απομυζούσε όπως την ανάσα μου. Έπαυαν τα λόγια, οι λέξεις… 
Όλα είναι λέξεις, ακόμη κι αυτή η σιωπή, με όσα κουβαλάει μέσα της, από λέξεις είναι φτιαγμένη. Απουσία, μοναξιά, έλλειψη… όλα ξεκινάνε από τα λόγια, όλα είναι μέρος του κορμιού αφού σε αυτό ζούνε, από αυτό ακούγονται και σε αυτό καταλήγουν πάλι. Είναι λέξεις που πείθουν… σε θέλω, σε ποθώ, είσαι δικός μου, σ’ έχω… Λόγια που αρέσουν, σώματα που γοητεύονται… Λόγια που δεν ακούγονται, σώματα που δεν αγγίζονται. Είναι λόγια που παριστάνουν την αλήθεια, είναι σώματα μπερδεμένα φτιαγμένα μέσα σε πολλές πολύπλοκες λέξεις. Λόγια που υπνωτίζουν, σώματα που αιμορραγούν… Και τι δεν είναι φτιαγμένο από λόγια; Όλες οι αποφάσεις, όλα τα αποτελέσματα. Κι εγώ, μια ζωή, περιφέρω το κορμί μου, ανάμεσα στα λόγια και κανείς δεν κατάλαβε. Κανείς δεν το ακούει που ωρύεται… είμαι εδώ. Άνθρωπος ζωντανός, μέσα στις λέξεις που δεν τολμάτε να μου πείτε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου