Ίχνος 2ο
Μετέωρο στάθηκε το βλέμμα, η γλώσσα έγλειφε τη μακρόχρονη σιωπή
λόγια εξατμισμένα σε γυμνητεύουσες ανάσες θαμπώσανε το τζάμι
το επόμενο βήμα αποτύπωσε στην άμμο αρνήσεις Νο 42
άκαμπτες οι μνήμες σκεπάσανε τη λήθη
ο χειμώνας αρνήθηκε το κρύο, το χιόνι έλιωσε πριν πέσει
τα λόγια ποτέ δεν ειπώθηκαν αληθινά, το γέλιο πρόδιδε τα ψέματα τους
οι εποχές ντυμένες μαύρα νυφικά προσπαθούσαν να περάσουν ανώδυνα πόσο σφάλανε, ποτέ δεν το μάθανε γιατί οι μέρες τους πρόωρα είχαν γεράσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου